Имало във Витлеем стар порутен обор, където живеел един вол, на име Рем. Сено и слама били посипани по целия под, а в ъгъла била направена ясла, където слагали храната за Рем. Това била същата онази ясла, в която предстояло да се роди детето Исус. Появил се в обора архангел Гавраил, за да огледа мястото, и бил поразен от това, което видял. Тогава извикал на вола: „Божият син не бива да се роди в такъв безпорядък и мръсотия. Рем, направи така, че тук да стане чисто и подредено.” Но волът само погледнал към Гавраил със своите големи кръгли очи и продължил да преживя. За животното оборът изглеждал както винаги и то не разбирало защо се налага бъде променян.
Архангел Гавраил, естествено, би се заел сам с подреждането и почистването, но неговите ръце, изтъкани от светлина, нямало как да му послужат за такова дело. Кой би могъл да му помогне тогава? Изведнъж се чуло плахо тихо скърцане и Гавраил видял как от ъгъла се подава малко мишле. Дребната твар била забелязала архангела и събрала цялото си семейство, та да видят и те небесния гостенин. „Ще помогнете ли, мили мишлета, като подредите и наредите обора, за да се превърне в достойно място за идването на детето Исус по Коледа?”, попитал Гавраил. Малките животинки нямали нужда от втора подкана. Всички мишки пропълзели от дупката и се захванали бързо да разтребят сеното и сламата. За нула време всичко било подредено, а оборът греел от чистота. Действително, на вола тази наредба му се понравила много повече. Архангел Гавраил похвалил работливите помощници и им казал: „Заради вашата всеотдайност, от сега нататък ще ви наричат Коледни мишлета. А когато детето Исус се роди, вие ще бъдете сред първите, които ще Го видят.” Тези думи донесли огромна радост на мишките, които започнали да очакват настъпването на Коледа с голямо нетърпение.